KerncoachEen nieuwe, geslaagde oogbehandeling maakte dat er een arsenaal aan loopbaanperspectieven voor haar ontstond. Maar wat moest die nieuwe baan dan gaan worden? Dus gingen we verkennen wat bij haar pastte en wat er mogelijk was. En oh wat zat ze vast!
Vast in wat ze geloofde dat ze “moest” doen. Het was namelijk normaal in haar familie om als vrouw de zorg in te gaan. Niet dat ze dat zelf aanvankelijk door had. Totdat ik haar confronteerde met haar eigen woordkeuzes. “Je moet gewoon” en “het is niet meer dan normaal dat..”. Van wie moet je dat dan? En voor wie is dat normaal? En zo gingen we haar familiestamboom eens uitpluizen. Voor haar een schokkende ontdekking. Op 1 dame na: alles dames werkten in de zorg. Jeugdzorg, gehandicaptenzorg, ouderenzorg, verzorgende. Allemaal op 1 na. De tante op wie zij zo leek en die haar allerbeste maatje was. Want die kwam zo goed op voor zichzelf en koos volledig haar eigen pad. KOEKOEK.
Eyeopener 2: zo had ze de overtuiging dat ze absoluut een zelfstandige functie nodig had. Met teveel mensen om zich heen werd ze helemaal gek. Interessant, want ze kwam me over als een ongelofelijk sociaal iemand, bubly, oog voor de ander. Als ik niet oppastte, dan duurde de coachsessie 2x zo lang en ging het over liflafjes (ook leuk, daar niet van, maar daar wil je me niet voor betalen in the end, toch?)
Anyway, zij leek me iemand die als een plantje verwelkt als je haar alleen neerzet. Dus gingen we verder onderzoeken. En jawel.. zo kwamen we wederom uit bij haar familiesysteem. Een totaal nieuwe wereld ging er voor haar open. Hoe zij als middelste van een groot gezin tussen haar oudere en jongere zussen en broertjes op zolder in een hoekje lag. Haar eigen kleine hoekje, een verborgen rustpuntje tussen alle drukte. Want pa en moe hadden het druk met ondernemen in het familiebedrijf, net als oma en alle kinderen die daaraan meewerkten trouwens. Dus haar eigen zolder-hoekje was heilig. En onmiddelijk als we het er over hadden, dook ze de overprikkeling weer in. Het zolder-hoekje, in haar eentje, was haar steunpunt geworden. Met als overtuiging: in mijn eentje doe ik het beter.
Moraal van het verhaal: het geeft niets als je graag de zorg in wilt; als je dit vanwege jouw eigen ambities doet. En het geeft niets als je soms rust nodig hebt; dat maakt je geen introverte solist. MAAR.. hoe beinvloeden deze overtuigingen, zonder dat je het door hebt, jouw (loopbaan)keuzes? En hoe kun je je hier bewust van worden en onderzoeken wat jou nog dient en wat je mag loslaten of ombuigen?
Neem eens contact met me op voor een focus-sessie. Want nee, niet alles draait om familie. Maar zelfs werk, draait soms toch nog om je familie! 😉
#loopbaancoaching
#familiesysteem
#carriere